Midterm blues en Oranjeborg merengue

Hey daar,
Ik had nog een mail beloofd vanuit Trois Rivieres, maar we liggen al weer op de spijker* bij Matane as we speak.
Twee keer de wal op geweest daar eerste keer ook even geinternet in een van God verlaten zeemanshuis. Daarna ook nog een biertje gaan halen in een Irish pub. Mooi is dat die overal ter wereld ongeveer hetzelfde zijn en ze spreken Engels. Wel gunstig voor Jurre en Bomer
want die doen niet aan Frans. Anyway na mijn tweede halve liter heineken en mijn
eerste wc bezoek met voor het eerst in een maand weer een spiegel waarin ik
mezelf kon zien, begon de midterm blues ineens door mijn hoofd te gieren.
De meeste zeemannen worden chagerijnig en verdrietig omdat ze naar huis willen, ik had meer
last van het feit dat ik geen heimwee had en dat die spiegel toch minder
vriendelijk was dan ik gehoopt had. Dat mijn al mijn broeken ineens gekrompen waren had kennelijk toch niks te maken met het feit dat ik de droger gefikst heb.
Nog wat biertjes later en een flinke partij naar het plafond staren (het ging over tieten)
gingen we weer naar boord om even een slaapje te plegen, want volgende dag weer 8
uur aan het werk.
Ze zeggen wel eens dat je jezelf tegen komt aan boord, klinkt ook wel interresant. Ik hoor het mezelf nog zeggen op kantoor Wagenborg na de vraag wat ik zelf van mijn stage verwacht. "Ja ik heb er zin in, maar ik denk ook dat ik mezelf ook wel tegen ga komen." Ik kende mezelf al redelijk blijkt, denk dat ik mezelf wel vaker tegen ben gekomen. Ook de soms harde oordelen van
wild vreemde (je collega's) klinken mij allemaal wel bekend in de oren. Dus nee
ik kwam mezelf niet tegen daar in de kroeg, waarschijnlijk realiseerde ik me dat
ik gewoon nog steeds mezelf ben met al mijn afwijkingen en slechte gewoontes.
Maar aangezien ik altijd al zo geweest ben en er geen lieve of kwaaie moeder
aan helpt (allebei hebben ze het geprobeerd) is er ook niks meer om me druk over
te maken. Einde midterm blues.
Volgende avond lag de Oranjeborg achter ons aan de kade. Daar zat een bekende aan boord van school: stan de man. Hier aan boord als ik iets niet los krijg of niet kan tillen, denk ik altijd bij mezelf; als stan kan varen...
Ik ben met Bomer daar eerst aan boord een biertje wezen drinken, daarna alle kroegen in Trois afgestruind met de derde machinist, de stuurman, stan en de twee leerlingen van de OJ.
Mereltje voorop want die wist de weg en anders kon ze m wel vragen in het Frans.
Harstikke gezellig, smerig amerikaans bier en eindeloos met de billen schudden op de merengue**. Moet een raar gezicht geweest zijn als we zo over straat liepen maar ik heb het echt naar m'n zin gehad. Ow en over gepubliceerd worden, misschien kom ik een een blaadje voor een feestje van de zeevaartschool van terschelling met mijn zee poezie momentje.
Nou ik heb jullie wel weer even van de straat gehouden zo. Kussen!

Noten voor verwarde walrotten
*spijker = anker
**merengue = in dit geval muziek, geen schuimgebak