donderdag 7 januari 2010

Verstekelingen

Hey beste iedereen. Overmorgen zit ik aan m'n dagen zoals we dat noemen en de volgende haven mag ik naar huis. We liggen nu vlak buiten Casablanca te wachten op orders. Mijn oud en nieuw was uitermate bijzonder. Ik had bedacht allerlei lekkers te maken om er een beetje een feest van te maken. Het engie probleem was dat ik zo'n dag had waarop alles wat ik aanraakte volledig de mist in ging. Gelukkig kwam de meester me gezelschap houden met een biertje en knijterharde metal om al het frus van 2009 een beetje weg te moffelen. Uiteindelijk heb ik oud en nieuw
gevierd op de trap naar de brug met twee flessen cava onder mijn arm me krampachtig aan de railing grijpend om maar niet om te vallen ( overigens niet omdat ik al zo dronken was maar omdat we windkracht 10 hadden). Van algehele feestvreugde was weinig sprake. Wel wensen voor 2010 op een servetje aan moeder natuur voorgelegd (met een dramatisch gebaar in de zee geworpen). We dronken bubbels uit koffiemokken en de brug was om 15 over 12 al weer helemaal uitgestorven. Nog even geaftert met de Mees en toen om een uur of 4 gaan tukken. De volgende dag leek het wel of de turbo extra hard stond te gieren, maar dat zal de kater zijn geweest.
Twee dagen later kwamen we aan in Casablanca, nog wel geteld 1 middag in bikini op de brugvleugel gezeten, daarna werd het weer hier ook weer minder. Veel regen en wind.. Vanmorgen voordat we vertrokken zijn is het hele schip doorzocht opzoek naar zogenaamde stow away's. De bootsman trof vijf uitgemergelde ongeschoren Marokkanen in ruim twee verstopt op de tussendekken. Bizar dat die mensen liever met ons mee gaan (terwijl wij nog geen idee hebben waar heen, misschien wel Marokkko) zonder enige zekerheid of hoop, dan dat ze
zijn waar ze nu zijn. Ik daarentegen ben best blij met waar ik nu ben. Het is maar raar om weer naar huis te komen. In Nederland is er ondertussen al weer zoveel veranderd. Ik heb niet eens een bed naar het schijnt, terwijl ik aan boord wel ook echt thuis ben. Vooralsnog geen nieuws, dus nog geen koffers gepakt. Voorlopig is de terugtocht net zo onwerkelijk als die verstekelingen.
Iets wat je wel weet maar niet volledig registreert. Het zal wel weer wennen worden zo in de vrieskou. Ik liep vandaag (15 graden) al te klagen dat ik een koude kont kreeg van het in een kabeldoorvoerkast liggen prutsen aan de bekabeling.
Ach van die dingen.. Nouja ik hou jullie op de hoogte, tot snel! Kus

Geen opmerkingen:

Een reactie posten