US trash

Hey lieve jongens en meisjes!
Hier gaat alles goed, de bemanning is nog steeds hartstikke gezellig en beschaafd, ik ben hier wel echt thuis. De kapitein zei vandaag zelfs dat ik me wel heel goed staande wist te houden tussen al die mannen en dat is bijna een echt compliment!!
Ik ben nu in Amerika aangekomen, Baltimore om precies te zijn. Het is wel even een culture schok hier. Eerst kregen we te horen dat we waarschijnlijk niet van het schip af mochten omdat ze in America nogal panisch zijn *land of the free, home of the brave* (dus iedere buitenlander sluiten we op met hoge hekken en bewakers). Gelukkig bleek dit mee te vallen en mochten we de wal op. We zijn naar een Wallmart geweest de eerste keer. Ik heb nog geen voet op de stoep staan en ik zie me toch een monsterlijk gevaarte lopen. Ik was bijna gillend terug de auto ingevlucht. Het was een vrouw, zo groot in de breedte als ik in de lengte ben, kalend, bedekt met zwerende puisten en spataderen. Als je zou vragen welke huidkleur ze had dan had ik gezegd blauw. Het was wel duidelijk dat de mensen uit het haven gebied niet tot de hogere klasse behoren.
Verder praten ze echt vreselijk irritant, straatvegers rijden rond op segways omdat ze anders zo veel moeten lopen, bediening is vreselijk opdringerig en overal waar wij gaan worden we verdacht aangekeken, ik mag geen alcohol drinken of ook maar een bar binnenlopen, koffie verkopen ze alleen op de bovenste verdieping van de boeken winkel en alles is altijd open tot minimaal 10 uur. Het wel lekker om even de beentjes te strekken af en toe en te zien dat er nog een wereld is buiten het schip. We hebben zondag gebbqt, dat was heel gezellig tot ik de volgende ochtend weer om acht uur met mijn katerkopje tussen de ronkende diesels stond. Toen was er ook nog het feest van de bildge put schoonmaken. De bildge put is de bodem van de machine kamer waarin alle olie en narigheid in uit lekken (haren, stukjes mop, ijzervijlsel). Dan zit je daar gehurkt met je kloppende hoofdje in de warme stinkende drek te graaien, fijn. Ook is er een nieuwe tweede machinist aan boord gekomen, een hollander dit keer, dat is wel heel prettig want ineens wordt me niet alleen verteld wat ik moet doen maar ook waar ik mee bezig ben. Bijna zonde dat ik nu juist aan dek moet. Aardige kerel trouwens, een beetje wappie maar verder wel prima. Zo gabber met een gouden oorbel met een ankertje... Ook aan dek krijgen we een nieuwe tweede, ook een hollander en hij is ongeveer zo oud als ik. Ik heb hem nog niet gezien maar als het goed is is hij nu wel aan boord. Vanaf morgen gaan we beginnen met ontladen van de papier rollen, dan ongeveer donderdag gaan we naar charleston. Ik ben ongeveer rond de 25ste in Antwerpen, m’n papsie en mamsie komen even langs om naar me te zwaaien, mocht je zin hebben om me op te komen zoeken trakteer ik je drankjes! Wees niet gevreesd ik ben weinig veranderd, ik draag hier nog steeds mascara en m’n nagels zijn nog steeds lang en netjes gevijld en het okselhaar hangt niet onder m’n t-shirt vandaan. Morgen extra vroeg op want dan komt de bunkerboot om onze weer te voorzien van de smerige zware olie troep die wij zo liefdevol de lucht in pompen! Foto’s staan weer op mijn hyves!
Lieve mensen vergeet niet reacties te blijven sturen want het doet me echt goed om van jullie allemaal te horen.
Cheers! En ook maar een kus van mij