maandag 21 september 2009

vanaf de brug

Hey daar! Terug op de blauwe zee, dit keer vanaf de brug.
Wel heel erg wennen hoor moet ik zeggen.
Andere en wisselende wachttijden, vooral in Charlseton met laden. Ook met het
wachtlopen.
Op de brug leer ik kaarten verbeteren, om me heen kijken en kompassen
controleren met de zon. Dat klinkt misschien wel spannend maar het grootste
gedeelte van de tijd staat mijn stoel op de comfi mode (wel op het
juiste moment actief opspringen en in het gareel natuurlijk) en bestaat mijn werk uit een beetje om je heen kijken en luisteren naar wat je verteld wordt.
Ik vind het niet stom op de brug en weet zeker dat als ik meer m'n draai erin vind, dat ik mezelf dan ook wel weet te vermaken, maar het is wel weer maximale culture schock ten opzichte van de machinekamer.
Ik vind het wel heel prettig om af en toe het zonnetje op m'n bolletje te hebben en dolfijntjes
te zien spelen in de boeggolven. Toch is het wel ook de tijd waarin ik jullie
het meest mis. Mijn wacht was eigenlijk van 8 tot 12 en van 4 tot 8, in de
tussentijd kon ik dan gaan slapen of takenboeken of uit m'n neus vreten. Klinkt
tof, maar er is dan niemand die ook wakker is en niks aan het doen is, dus
meestal loop ik gewoon van 8 tot 8 met pauzes.
Er wordt veel gevraagd naar sappige details maar ik moet jullie helaas teleurstellen, mijn leven aan de wal kent meer intrige dan dat op zee, geen stiekeme affaires met zeebonken.
Bij Charleston lagen we voor een moeras, zo'n 3 uur varen van de echte stad, waar de stuwadoors twee keer per dag met busvervoer werden gewisseld. Het moeras schijnt vol te zitten
met alligators maar ik heb de tijd niet gehad er een te zoeken. Het was 40 graden
en ik had een zwembad gebouwd met Martijn maar daar heb ik totaal geen gebruik
van gemaakt: werken, slapen, eten, werken, eten, slapen, volgende dag.
De stuwadoors moesten wel even wennen dat ik ze ook aansprak over hoe er geladen moest
worden en ik ben meer dan eens als een dierentuinaapje aangestaard.
Het was wel even anders dan in Baltimore omdat het een 24 uurs haven was en we waren dan ook binnen 2 dagen helemaal volgeladen. Ik maar denken dat het normaal was om ook
een dag vrij te hebben in de haven.
In Antwerpen schijnen ze ook de klok rond aan te poten dus wie weet ook daar geen vrije dag, maar dat zullen we nog zien. Voorlopige eta is 30-09. Ik baal zo van het
mail limiet, maar moet al weer stoppen.
Hou van jullie,kus

3 opmerkingen:

  1. Mereltje! Kwam toevallig op je blog terecht.. wat schrijf je leuk! Lijkt me heel bijzonder om op zo'n groot schip vol zeebonken rond te varen. Veel succes, geniet en doe je best!

    X Lotte

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Merel!
    Weet je dat ik je de hele tijd denk te zien hier in Ouderkerk? En dan zit ik te dromen op de fiets over waar je zou zitten en hoe het je allemaal afgaat daar ver weg op het schip. Fijn om te lezen dat je nou ook eens bovendeks mag werken, de hele tijd in die machinekamer lijkt me een beetje deprimerend zo zonder uitzicht.
    Het klinkt alsof je heel veel leert, en het klinkt ook alsof je nog steeds enthousiast bent over het zeevaartleven. Het had zomaar kunnen tegenvallen, gelukkig is dat niet zo!
    Vond het super dat je gewoon in je bikini ging liggen tussen al die gasten, zo ken ik je weer!
    Hou je taai, en blijf ons op de hoogte houden want ik ben steeds supernieuwsgierig naar hoe het is op het schip. I miss u!
    X Carmen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Merelmuis!
    Ik zei met mn wazige snotkop zo iets grappigs tegen je zeetante gisteren; 'Ja, zo val je wel van het wal in het schip'
    - moest meteen aan jou denken ;)
    kusssssss Gi.

    BeantwoordenVerwijderen