Verhalen, verhalen en verhalen

Hey daar op het droge, alles goed en wel?
Ik zit nu weer op zee maar heb in de afgelopen tijd (geen idee of het een week is of
misschien wel twee) zo veel onregelmatigheden meegemaakt dat er van ritme geen
sprake is. Iedere keer is het niet zeker waar we heen gaan en wat we gaan laden.
In Antwerpen hebben we wel op drie verschillende kades gelegen. Eerst om het
staal te lossen, daarna midden in de stad om te wachten tot onze volgende lading
beschikbaar was (was heel leuk, lekker wezen stappen en zelfs nog een treintje
naar Amsterdam gepakt voor een paar uurtjes) en daarna gingen we naar de laatste
kaai waar we kolen hebben geladen. Vieze meuk is dat zeg! Het stof slaat meteen
op je longen en ik moet zeggen dat m'n ogen er ook niet al te vrolijk van
werden. In de tussentijd zijn we ook al naar Duinkerken geweest waar we het
zooitje weer hebben gelost. Daar heb ik voor het eerst in m'n eentje een
loswacht gelopen, dat betekend letten op de ballast, de stabiliteit en eventuele
schade die de monsterlijke grijper (35 ton) aan het schip maakt.
Dat alles moest in overleg met de voorman die natuurlijk weer 2 en een half woord Engels sprak
en dus gingen de verhandelingen in het Frans. Best ingewikkeld als je in het Frans scheepstermen wilt gebruiken. Toch is het me allemaal gelukt en begin ik
een beetje lekker m'n draai te vinden aan dek.
Dat kan maar één ding betekenen: ik moet binnenkort weer naar beneden.
Echt erg vind ik het niet want met de nieuwe eerste stuurman boter ik niet al te best (heeft hij waarschijnlijk zelf niet door trouwens) en Martijn gaat al weer bijna van boord. Voor hem komt een 40 jarige fillipijn terug, dus dan is de stuurman ontlopen door met de tweede mee te
lopen ook geen optie meer.
Voor nu zijn we onderweg naar hoek van holland, daar gooien we de spijker (anker, voor meelezende landrotten) uit tot verdere orders. Misschien windmolens in Denemarken,
maar nog steeds is niets zeker, zoals bijvoorbeeld of ik niet nu eigenlijk wacht
hoor te hebben en vreselijk mijn snor druk..
Ik ga maar eens mijn hut opzoeken en kijken of ik een verslagje tikken kan. Mijn
hut stink trouwens naar overleden stinkdier omdat ik mijn koelkast heb moeten
ontdooien en m'n tapijt daarbij nogal doorweekt is geraakt. Dat verhaal volgt
later wel weer. Kussen!