Een korte blik op alle vergezichten

Dag! Ik zit nu op de noordzee, we zijn begonnen met het oversteken richting Baltimore. De komende dagen niets anders dan de duizend kleuren van de zee en hier en daar een ander schip aan de horizon. Nu we Dover kanaal hebben verlaten, en daarmee de gele mist van de zwavel die wij in europa de lucht in pompen,is er niets meer dat het uitzicht bellemert. Toch begin ik me af te vragen hoe het komt dat de bemanning van zo'n schip die letterlijk zo'n brede horizon kent zo ontzettend bekropen kan zijn. De wereld met oogkleppen, gebasseerd op traditie en vooroordelen. Aan tafel hou ik wijselijk mijn mond, "mannen met idealen, pfew daar valt geen land mee te bezeilen!" Ik hoef me dan ook niet af te vragen of dit ook geld voor vrouwen met idealen. Toch zal ik nooit de empathie en het inlevings vermogen in de andere kant van het verhaal, of in dit geval de grote sloot, verliezen. Waarom de wereld zwart wit zien als wij als zeevarende het voorrecht hebben om per reis meer kleuren scala's te zien dan de gemiddelde kassa miep in haar hele leven? Enfin genoeg fillandrische filosofie voor de late avond. Het is hier nog steeds gezellig en ik werk nog steeds hard. Vandaag van 8 tot 8 in de machine kamer gewerkt. Van 8 tot 12 met de meester naar het zelfde wijzertje van de watermaker getuurd, met de nodige koffie pauze's uiteraard! Daarna een paar snoeren in elkaar gezet (als je denkt dat elektra kut is als je op wankel trapje staat met spontane nek kramp van het omhoog staren, wacht dan maar als je ook nog een beetje deinig op de kop hebt) en nog wat van dien aard. Druk druk druk.. Dagen duren hier langer dan aan de wal en tegelijkertijd is de tijd schaars. Het lijkt wel of door dat geschommel al die leuke dingen die ik nog wilde vertellen uit m'n hoofd gevallen zijn! Verslagen tikken is trouwens niet minder vervelend als je het op een schip doet, blijft stom. Ook op mijn vrije zondag op zee, waarover je vaak hoort klagen dat mensen zich vervelen, heb ik in plaats van met m'n neusje in de zon, in de vettige manuals gezeten met m'n laptop op schoot en kleppen op. Een verhaaltje tikken, tekeningetje maken of boekje lezen ben ik niet aan toe gekomen helaas. Wie weet, volegende zondag zitten we nog steeds op zee, als we dan niet met Billy aan het stoeien zijn en ik vanavond nog een beetje tijd zie aan m'n verslagen te werken, dan kan ik misschien even stoom afblazen met een potlood in de hand of genieten van de schrijvers kunsten van een ander. Lieve vriendjes en vriendinnetjes ik ga maar eens flink lang onder de douchen. Kus van het meisje loos