maandag 31 augustus 2009

Ze heeft ons hart

Hallo allemaal, Ik mis jullie nu al te pletter! Hoop dat alles goed is met
iedereen. We varen nu op de Atlantic en de zee is kalm. Er drijft al wier in het
water, dat duidt op de warme golfstroom. We zijn voorbij de Azoren en komen
waarschijnlijk zaterdag of zondag aan in Baltimore. Alles om ons heen is water,
helderder blauw dan jullie je kunnen voorstellen. Het valt dan ook niet te
stoppen dat ik een tikkie melancholisch word. Dus bij deze:

God wat is ze mooi.
Ik kan me nog herinneren dat ik als klein meisje op de preekstoel zat, hoe het is dat de zee tot de horizon je blikveld vult. Ik was op slag verliefd.
Ook op foto's van mij als klein meisje had ik al die blik die zegt dat de horizon
niet ver genoeg is. Geen wonder dat we de aarde tot een globe hebben gevormd om haar zo eindeloos te kunnen bezeilen. Alle zeevarende houden van haar.
Ze maakt ons wie wij zijn. Wij zijn de oude stille man aan het einde van de bar met zijn blik op onneindig die haar zo mist. Wij zijn de jongens die niet van haar kunnen zwijgen.
Wij zijn de mannen die haar vervloeken omdat ze ons zo gebroken heeft.
Diep van binnen blijven wij naar haar verlangen, ondanks het verdriet dat zij ons geeft.
Ze maakt ons soms zo ziek dat we alles zouden geven om het te laten
stoppen. Het werk dat we verrichten op de schepen die ze in een keer op kan slokken slijt onze lijven. Aan de wal missen we haar, en als we bij haar zijn verlangen we soms met heel ons hart terug naar de wal. Ook nu de mannen niet meer van staal zijn en de schepen niet meer van hout, zoeken wij nog naar haar romantiek. Misschien is dat ook wel onze charme, de verweerde kerels die zo duidelijk een grote liefde koesteren. Sommigen van ons zullen aarden en leren houden van een ander, misschien ooit zo onvoorwaardelijk als van haar, maar ook diegene die haar trachten te vergeten zullen blijven dromen van de dagen dat ze ons troostend in slaap wiegt. De zilte zoenen die ze in ons in onze bezwete nekken drukt waarmee ze ons afleid van ons tergend zware werk in de hitte van de zon.
Zij heeft ons hart, de zee heeft ons hart.

2 opmerkingen:

  1. Prachtige zeevrouw! Jij hebt het mijne... X. je tante Gi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heeeey meisje,
    Weet je, ik heb een dagboek bijgehouden toen ik aan boord zat. En ik heb een maand lang geprobeerd op papier te zetten hoe de zee is... mooi blauw, eindeloos, noem maar op. Alleen lukte het mij nooit.
    En wat doe jij nu...? Jij zet in EEN keer neer wat mij al die tijd niet is gelukt!!!
    Leuke stukjes om te lezen.
    Veel plezier en succes nog. En tot op Terschelling maar weer.
    Cellie

    BeantwoordenVerwijderen