Tas inpakken

Toch dringt het allemaal nog niet echt door dat weg gaan. Tassen en spullen liggen nog leeg en verspreid door m'n huisje aan de dijk.
Iedere keer als iemand me vraagt of ik zin heb nog even een biertje te drinken laat ik de tassen weer voor wat ze zijn en geniet ik volledig van mijn bestaan hier, zonder me te verheugen of op te zien tegen mijn grand voyage.
Veel verdere informatie heb ik nog niet voor jullie over hoe ik bereikbaar ben maar dat zal allemaal wel op deze blog verschijnen via het thuis front. Ook over mijn reis naar het schip en de bemanning en de aankomende bestemmingen weet ik jullie bar weinig te vertellen op dit moment. Misschien is het ook daarom dat die alarm belletjes in m'n hoofd die me waarschuwen dat nu toch wel echt het moment is om iets te gaan doen nog steeds geen gehoor geven.
Het is dan ook op pure wilskracht dat ik op hou met jullie schrijven en dan toch maar de strijk plank, bergen kleren en de eenzaam rond slingerende lege tassen bij elkaar ga voegen.